La cantata dell'Inferno
Είμαι πάνω στον Άγιο
σαν σιωπηλό ναυάγιο
πατάω την προσευχή του
ώσπου να βγει η ψυχή του
να φτάσει μες στο χώμα
όπου γυρνάς ακόμα
τρελή σαν το σκοτάδι
λάμπεις μέσα στον Άδη
Αχ τα λουλούδια τώρα
δρέπονται για την ώρα
που έπεσε σαν μυστήριο
το έσχατο εργαστήριο
κι έκανες την αγάπη
τρελή σαν το σκοτάδι
ν’ ακούγεται στον Άδη
σαν πένθιμο εμβατήριο
Sono sopra il Santo
come un tacito naufragio
calpesto la sua preghiera
finché esca la sua anima
e giunga nella terra
dove ancora ritorni
pazza come la tenebra
brilli dentro l'Ade
Ahi i fiori adesso
si vergognano dell'ora
in cui cadde come un mistero
l'ultimo laboratorio
e rendesti l'amore
pazzo come la tenebra
da ascoltarsi nell'Ade
come una marcia funebre
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 29.07.2014