Тужна лица
Πρόσωπα θλιμμένα να κοιτάνε πίσω απ’ τις σκιές’
όνειρα σβησμένα προδομένα απ’ τους ληστές του χτες
Όσοι περπατάνε δεν κοιτάνε πίσω πια ποτέ
όλα κι αν τ’ αφήσουν δε θα σβήσουν το μεγάλο ΝΑΙ
Μη μου μιλάς
να `ξερες τι μου ζητάς
να `ξερες ποιος είμαι εγώ
τι προσπαθώ να σου πω
Αν αγαπάς
κάθε σφυγμός της καρδιάς
γίνεται εκείνη η φωνή
που προσπαθεί να ακουστεί
Θέλω να σ’ αγγίξω για να ζήσω άλλη μια στιγμή
ο χρόνος κλέβει χρόνο και το τέλος ψάχνει την αρχή
Γίνεται το λίγο ακόμη λίγο ακόμη πιο πολύ
λόγια κι άλλα λόγια αχ και να `χε η ψυχή φωνή
Μη μου μιλάς
να ξερες τι μου ζητάς
να ξερες ποιος είμαι εγώ
τι προσπαθώ να σου πω
Αν αγαπάς
κάθε σφυγμός της καρδιάς
γίνεται εκείνη η φωνή
που προσπαθεί να ακουστεί
Тужна лица гледају иза сенки
угашене снове што су их издали лопови прошлости.
Они што корачају не гледају више уназад
и иако остављају све за собом неће угасити одлучујуће ДА.
Не причај ми,
кад би знао шта ми тражиш,
кад би знао ко сам ја,
шта покушавам да ти кажем.
Кад волиш,
сваки откуцај срца
постаје онај глас
што покушава да се чује.
Желим да те дотакнем да бих поживела још један трен,
време краде време, а свршетак тражи почетак.
Мало све више постаје још мање,
речи и још речи, ах, кад би имала душа гласа!
Не причај ми,
кад би знао шта ми тражиш,
кад би знао ко сам ја,
шта покушавам да ти кажем.
Кад волиш,
сваки откуцај срца
постаје онај глас
што покушава да се чује.
τυχερούλα © 31.07.2014