Сусрет
Ήταν η μέρα γιορτινή,
που σ’ είχα συναντήσει στους γιαλούς.
Ήταν το φως σου κόκκινο
και φώτιζε τη δύση στους γκρεμούς.
Κι ήσουν ωραία και τραγουδούσες σιγανά,
στον άνεμο γλιστρούσες.
Κι ήσουν ωραία, χαμογελούσες
και φτερά στα ποδιά εφορούσες.
Τα βλέφαρα σου τα κλειστά
θάλασσες έκρυβαν μέσα και λυγμούς.
Στα κύματα τους βούτηξες
και βγήκες πριγκιπέσα στους ουρανούς.
Κι ήσουν ωραία και μου μιλούσες σιγανά
άνεμους τραγουδούσες.
Κι ήσουν ωραία, χαμογελούσες
και φτερά στα ποδιά εφορούσες.
Био је празнични дан
кад сам те срео на обали.
Твоја светлост је била црвена
и давала је сјај заласку у понору.
Била си лепа и тихо си певушила,
клизила си на ветру.
Била си лепа, осмехивала си се
и на ногама си носила крила.
Иза склопљених трепавица
скривала су се мора и јецаји.
У тим таласима си се окупала
и постала принцеза на небесима.
Била си лепа и тихо си ми причала,
певала си песму ветрова.
Била си лепа, осмехивала си се
и на ногама си носила крила.
τυχερούλα © 31.07.2014