They divide life into daily workloads
Έκανα δρόμο για να φτάσω ως εδώ
Δεν ξέρω πια πού χρωστάω
Πόση γη θα μετρήσω πριν βγω στο νερό
Σε ποια μέρη ξανά θα γυρνάω
Ποιους καινούριους ανθρώπους θα βρω
Μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα
Παίρνουν τα θαύματα με συνταγές
Τα χάδια είναι των χεριών τα κλάματα
Και τα φιλιά, της λύπης οι αναπνοές
Τόσες σπατάλες και τόσες χολές
Πόσες φωλιές χαλασμένες
Γεννημένος για άλλες μεγάλες φωτιές
Δε γυρίζω εκεί που μου φταίνε
Δε γυρίζω εκεί που με θες
Μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα
Παίρνουν τα θαύματα με συνταγές
Τα χάδια είναι των χεριών τα κλάματα
Και τα φιλιά, της λύπης οι αναπνοές
Πάνω απ’ τον ήλιο και πέρα απ’ το φως
Κάπου πιο κει κι απ’ το χρόνο
Ένας άλλος αέρας που μοιάζει χρησμός
Μου φωνάζει μ’ αυτούς να τελειώνω
Δε μετράει ξανά ο καιρός
Μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα
Παίρνουν τα θαύματα με συνταγές
Τα χάδια είναι των χεριών τα κλάματα
Και τα φιλιά, της λύπης οι αναπνοές
I came a long way to get here
I don’t know anymore where I belong
How much earth I will measure before I go out on the water
In what places I will return again
What new people I will find
They divide life into daily workloads
They take miracles with prescriptions
Caresses are the hands’ sobbing
And kisses sorrows’ breaths
So many instances of waste, so many of wrath
How many nests destroyed
Born for other great fires
I do not return where they have wronged me
I do not return where you want me to
They divide life into daily workloads
They take miracles with prescriptions
Caresses are the hands’ sobbing
And kisses sorrows’ breaths
Above the sun and beyond the light
Somewhere farther even than time
Another wind which resembles an oracle
calls out to me to finish with them
It does not count again, time
They divide life into daily workloads
They take miracles with prescriptions
Caresses are the hands’ sobbing
And kisses sorrows’ breaths
Love Song for Greece, Eva Johanos © 06.08.2014