Todavía tienes que llorar mucho
Τώρα το δέντρο σε κοιτάει κατάματα μέσα απ’ τα φύλλα του,
η ρίζα σου δείχνει όλο το δρόμο της,
εσύ κοιτάς κατάματα τον κόσμο δεν έχεις τίποτα να κρύψεις.
Τα χέρια σου είναι καθαρά, πλυμένα με το χοντρό σαπούνι του ήλιου,
τα χέρια σου τ’ αφήνεις στο συντροφικό τραπέζι ξέσκεπα,
τα εμπιστεύεσαι στα χέρια των συντρόφων σου.
Η κίνησή τους είναι απλή, γεμάτη ακρίβεια.
Κι όταν ακόμη βγάζεις μια τρίχα απ’ το σακάκι του φίλου σου,
είναι σαν να βγάζεις ένα φύλλο απ’ το ημερολόγιο
επιταχύνοντας το ρυθμό του κόσμου.
Μ’ όλο που το ξέρεις πως έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ
ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει.
Ahora te mira el árbol a los ojos a través de sus hojas
su raíz muestra todo su camino
Tú miras a los ojos a la gente. No tienes nada que ocultar.
Tus manos están limpias, lavadas con el áspero jabón del sol
Dejas destapadas tus manos sobre la mesa compañera
las confías a las manos de tus compañeros.
Su movimiento es sencillo, preciso y esmerado.
Y hasta cuando quitas un pelo del traje de tu amigo
es como si arrancarás una página del calendario
acelerando el ritmo del mundo.
ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει.
Por más que sepas que todavía tienes que llorar mucho
hasta que consigas enseñar a reír a la gente.
Avellinou © 06.08.2014