Il carradore
Καλέ αγωγιάτη που `βαλες
παπούτσια πλατανόφλουδο
που φόρεσες μαντήλι στο λαιμό
της νεραντζιάς τον ίσκιο.
Σφύρα το, σφύρα στα ψηλά
ν’ ανοίξουν όλα τα παράθυρα
του Θιόφιλου.
Καλέ αγωγιάτη πώς βαστάς
το χνούδι του καλοκαιριού
να γαργαλάει τ’ αυτί σου.
Buon carradore che come scarpe
corteccia di platano mettesti
che al collo portasti a fazzoletto
l'ombra del bergamotto.
Fischia, fischia acuto
che di Teofilo si aprano
tutte le finestre.
Buon carradore come sopporti
che il velluto dell'estate
vellichi il tuo orecchio?
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 06.08.2014