Aria del servo
Ώ! Μέγα Δία και συντροφία αβάσταχτη είναι η δυστυχία να `χεις γι’ αφέντη ένα μουρλό, κι είν’ ασυγχώρητη βλακεία να του `χεις λίγη αδυναμία και να του λες τ’ είναι σωστό. Μα έχω να κάνω με χαϊβάνι άλλα του λέω κι άλλα κάνει, άλλα του λέω κι άλλα κάνει, πάει κατ’ ευθείαν στο στραβό. Έτσι με την καλή καρδιά μου βρίσκω συνέχεια το μπελλά μου αχ ριζικό μου δουλικό, κάθε πρωί ξυπνάει με φούρια και με μια έμπνευση καινούργια μες στο λοξό του το μυαλό. Σήμερα τρέχει από τις έξη καλά καλά δεν είχε φέξει πίσω από `ν’ άνθρωπο τυφλό, πίσω από `ν’ άνθρωπο τυφλό. Μπρος ο τυφλός και πίσω ο αφέντης και παραπίσω τους εγώ. Και σας ρωτώ για ποιαν αιτία εμείς με όρασιν αρτία να `χουμ’ αόμματο οδηγό, μα ως εδώ και μη παρέκει άραξα εδώ σ’ αυτό το στέκι και ρούπι πια δεν το κουνώ, και ρούπι πια δεν το κουνώ, και ρούπι πια δεν το κουνώ.		O grande Zeus, che compagnia insopportabile è la sfortuna di avere per padrone un mentecatto, ed è una sciocchezza imperdonabile avere per lui un po' di indulgenza e dirgli che cosa è giusto fare. Ma ho a che fare con un bestione questo gli dico e quello fa questo gli dico e quello fa Punta diritto sullo storto. Così per mio buon cuore cerco di continuo le mie rogne ah, sorte mia servile, ogni mattino si alza con furia con una ispirazione nuova nel suo cervello storto. Oggi corre fin dalle sei quasi quasi non era ancora giorno dietro a un uomo cieco dietro a un uomo cieco. Davanti il cieco e dietro il padrone e dietro a loro io. E vi domando per qual ragione noi con la vista a posto abbiamo un guida orba ma questo è il colmo mi son piantato in questo punto e un altro passo più non lo faccio e un altro passo più non lo faccio e un altro passo più non lo faccio
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 06.08.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info