Упалио сам светло
Άναψα φώτα δυνατά
Τα λάθη σου τ’ απανωτά
Να ταξιδέψω, ζωή ν’ αντέξω
Βάζω στην άσφαλτο φωτιά
Καίω τα όνειρα του χθες
Δεν ξέρω αν φταίω ή αν φταις
Θυμάμαι μόνο και δυναμώνω
Του ταξιδιού τις ομορφιές
Μη μιλάς
Είσαι, δεν είσαι
Με κρατάς
Με κρατάς
Όσο κι αν φεύγεις
Όπου και να πας
Μη μιλάς
Είσαι, δεν είσαι
Μ’ ακουμπάς
Μ’ ακουμπάς
όπου και να `σαι
όπου και να πας
Βροχή κι αέρας
Μ’ ακουμπάς
Άναψα φώτα δυνατά
Μα το σκοτάδι δε σκορπά
Καταλαβαίνω
Τη νύχτα σέρνω
Ταξίδι είναι όλα τελικά
Упалио сам јако светло,
твоје бескрајне лажи
да пошаљем на пут, живот да преживим.
Запалио сам ватру на асфалту,
горим јучерашње снове.
Не знам ко је од нас двоје крив,
само се присећам и ојачавам
лепоте путовања.
Не проговарај,
јеси, ниси,
задржаваш ме.
Задржаваш ме,
колико год да бежиш,
куда год да идеш.
Не проговарај,
јеси, ниси,
додирујеш ме.
Додирујеш ме
где год да си,
куда год да идеш,
по киши и ветру,
додирујеш ме.
Упалио сам јако светло,
али никако да растера таму.
Схватам,
вучем ноћ.
Све је, на крају, једно путовање.
τυχερούλα © 06.08.2014