Perché mi guarda così
Πώς με κοιτάζει έτσι αυτό το άσπρο κομμάτι χαρτί πώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι... Πώς θροΐζει μέσα μου αυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθό πώς με κοιτάει έτσι το φεγγάρι... Ποιανού καιρού το λυπημένο δάχτυλο κρυμμένο πίσω από δάση και βουνά δείχνει παντού και πουθενά τι θέλει το φεγγάρι... Ποιανού αλόγου τρελαμένου το χλιμίντρισμα κάνει τόση αντήχηση μέσα μου μού διογκώνει το Εγώ μου... Ποιανής σελήνης έκλειψη ποιου φεγγαριού η χάση μαζί σηκώνει μέσα μου άμπωτη και παλίρροια δίδυμες αδερφές μου... πώς με κοιτ... Πώς σκύβει έτσι πάνω στο στόμα μου να δει αν ανασαίνω ο Καρυωτάκης...		Perché mi guarda così questo bianco frammento di carta perché mi guarda così la luna... perché dentro di me fa frusciare questa carta dal fondo raggelato perché mi guarda così la luna ? Di quale tempo l'indice dolente celato dietro i boschi e le montagne mostra dappertutto e in nessun luogo cosa vuole la luna... Di qual cavallo pazzo il nitrito tanto riecheggia dentro di me che dilata il mio Ego... Di quale Selene un'eclissi di quale luna il calare a un tempo in me produce marea bassa e alta sorelle mie gemelle perché mi guar... Perché sulla mia bocca così si china per guardare se sono Kariotakis che respira...
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 07.08.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info