Candles
Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.
Δε θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κοιτάζω τ’ αναμμένα μου κεριά.
Δε θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν.
The future days are standing in front of us
like a line of lit candles
golden, warm and bright candles
The past days stay behind
a sad line of extinguished candles
the nearest ones still smoke
cold candles, melted bending.
I do not want to see them their form makes me sad,
When I think their first light i get sad as well.
I look ahead my lit candles.
I do not want to look back so I do not see and shudder
how fast the dark line becomes longer,
how fast the extinguished candles increase.
Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης © 07.08.2014