Pista od fosfora
Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο θα σου `φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο με δώδεκα διαδρόμους δώδεκα τρόμους με βύσματα κι εντάσεις φορητές με πείσματα κι αεροπειρατές αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση θα σου `φερνα δισκάκια για ακρόαση στο λίκνισμα της άμμου στάλα η καρδιά μου κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός και πάνω της ζωής ο αετός Όνειρα όνειρα φλόγες μακρινές μου Του φευγιού μου όνειρα κι άγνωστες φωνές μου Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι απ’τ’άσπρο σου το χιόνι δίχως σεντόνι στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί		Kad bi tvoje tlo bilo pogodno napravila bih ti pistu od fosfora sa dvanaest koridora dvanaest strahova sa prenosivim konektorima i naponima sa ćudima i otmičarima letelica Kad bi tvoj zagrljaj bio oaza donosila bih ti ploče da slušaš u ljuljanju peska moje srce je kap moja žedna duša je vojska a iznad života orao Snovi, snovi plamenovi moji daleki snovi o bekstvu i nepoznati glasovi Ti spavaj a ja ću sanjati kao tihi Bog ću proishoditi iz tvog belog snega nepokrivena u kandžama zla, ove noći i smrti je žao da se sakrije.
Vladimir Boskovic © 19.04.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info