Vraag het niet aan de hemel
Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου Μην τον ρωτάς τον ουρανό το σύννεφο και το φεγγάρι το βλέμμα σου το σκοτεινό κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου Μην τον ρωτάς τον ουρανό το σύννεφο και το φεγγάρι το βλέμμα σου το σκοτεινό κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει		Woord na woord raakten we onszelf kwijt de pijn trof ons en de nacht overviel ons Wis maar je tranen met je zakdoek dan kan ik de zon drinken aan je lippen Vraag het niet aan de hemel de wolk of de maan Je teneergeslagen blik is donker als de de nacht Wat ons overkwam en ons bedroefde het raakte ons geniepig als een mes Wis maar je tranen met je zakdoek dan kan ik de zon drinken aan je lippen Vraag het niet aan de hemel de wolk of de maan Je teneergeslagen blik is donker als de de nacht
renehaentjens © 19.04.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info