Karagiozis
Κείνο που με τρώει
κείνο που με σώζει
είναι π’ ονειρεύομαι
σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς
στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα
σαν να `ταν επιβάτες
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει
Σαν κουκιά μετρώ
τα λόγια του καμπούρη
πίσω απ’ το λευκό πανί
μέσα στο κιβούρι
Μα όσο κι αν μετρώ
κάτι περισσεύει
Τρύπια ειν’ η αγάπη μας
και δε μας προστατεύει
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Κόκκινα αυγά ή καρναβάλια
μέσα από την κάλπη τη στατιστική
Μας κοιτάζει ο Χάρος
και του τρέχουνε τα σάλια
Σαν σκιές γλιστρούν
λόγια και εικόνες
Κάρα σκουπιδιάρικα,
φεύγουν οι χειμώνες
Αν δε ντρέπεσαι
να καθίσεις πίσω
Έλα Ηπείρου κι Αχαρνών
να σε γιουχαΐσω
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει
Der da, der mich auffrisst
der da, der mich rettet
ist es, von dem ich träume
als Karagiozis
Schön ist es, Freunde
und Feinde auf meinem
schlimmen Rücken zu tragen
als wären sie Passagiere
Mein weißes kleines Laken
schimmert mir verrückt
Welche Liebe uns auch immer blühen soll
Stell in deinen Schatten
dieses Kind da
das heute Abend nicht weiß,
wohin, ja wohin es gehen soll
So wie Bohnen abzählen
sind die Worte des Buckligen
hinter der weißen Leinwand
drinnen im Sarg
Aber wie sehr ich auch zähle,
etwas bleibt übrig.
Löchrig ist unsere Liebe
und sie schützt uns nicht
Mein weißes kleines Laken
schimmert mir verrückt
Rote Eier oder Karneval
gerade aus der statistischen Wahlurne
Der Tod sieht uns an
und die Flöße flitzen (zu ihm)
Wie Schatten glänzen
die Worte und Bilder
Karren und Müllwagen,
die Winter gehen weg
Wenn du dich schämst,
sollst du hinten sitzen
Komm nach Epiros und Acharnon
ich soll dich niederschreien
Mein weißes kleines Laken
schimmert mir verrückt
Welche Liebe uns auch immer blühen soll
Stell in deinen Schatten
dieses Kind da
das heute Abend nicht weiß,
wohin, ja wohin es gehen soll
lipsia © 28.04.2016