Viiden tunnin päästä sunnuntai
Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή
κι εγώ που σ’ έχασα και όλα σ’ τα ’χω δώσει
με κάτι ρέστους θα τη βγάλω ως την αυγή,
γιατί όποιος χάνει στη ζωή μπορεί να νιώσει.
Στέλιο μου, τα τραγούδια σου
απ’ την κασέτα ρίχ’ τα,
για μας που πρόδωσ’ η ζωή
δεν ξημερώνει Κυριακή,
δεν τελειώνει η νύχτα.
Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή,
τσιγάρο κι έσβησε στα χείλη το Σαββάτο.
Κι εμείς ακόμα στο ποτήρι μας σκυφτοί
λες και δεν πάει η ζωή μας παρακάτω.
Viiden tunnin päästä valkenee sunnuntai
ja minä joka sut menetin ja kaiken sulle olen antanut
vain jäänteitä on jäljellä aamuun,
koska joka kadottaa elämässä voi tuntea..
Stelioni, laulusi
kasetilta soita,
meille jotka petti elämä
ei valkene sunnuntai
ei pääty yö.
Viiden tunnin päästä valkenee sunnuntai,
savukekin sammui huulille lauantaina.
Ja me vielä lasimme ylle kumartuneina
aivan kuin ei vajoaisi elomme alemmaksi.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 02.05.2016