yolun açık olsun çocuğum
Φουρτούνιασεν η θάλασσα
και βουρκωθήκαν τα βουνά,
είναι βουβά τ’ αηδόνια μας
και τα ουράνια σκοτεινά
κι η δόλια μου ματιά θολή,
παιδί μου, ώρα σου καλή!
Βουίζει το κεφάλι μου
σαν του χειμάρρου τη βοή,
ξηράθηκαν τα χείλη μου
και μου εκόπηκι η πνοή
σ’ αυτό το ύστερο φιλί,
παιδί μου, ώρα σου καλή!
Να σε παιδέψει ο πλάστης μου,
καταραμένη ξενιτιά,
μας παίρνεις τα παιδάκια μας
και μας αφήνεις στη φωτιά,
και πίνουμε τόση χολή
όταν τα λέμ’ "ώρα καλή!".
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΤΟΥ ΑΠΟΔΟΣΗ
α. Η μάνα
Φουρτούνιασεν η θάλασσα και βουρκωθήκαν τα βουνά!
Είναι βουβά τα αηδόνια μας και τα ουράνια σκοτεινά,
κι η δόλια μου ματιά θολή,
παιδί μου ώρα σου καλή!
Είναι η καρδιά μου κρύσταλλο και το κορμί μου παγωνιά!
Σαλεύ᾿ ο νους μου, σαν δενδρί, που στέκ᾿ αντίκρυ στὸ χιονιά,
και είναι ξέβαθο πολύ,
παιδί μου ώρα σου καλή!
Βοΐζει το κεφάλι μου σαν του χειμάρρου τη βοή!
Ξηράθηκαν τα χείλη μου και μου εκόπη κι η πνοή,
σ᾿ αὐτὸ τὸ ὕστερο φιλί,
παιδί μου, ώρα σου καλή!
Να σε παιδέψ᾿ ο Πλάστης μου, κατηραμένη ξενιτιά!
Μας παίρνεις τσ παιδάκια μας και μας αφήνεις στη φωτιά,
και πίνουμε τόση χολή,
όταν τα λέμ᾿ "ώρα καλή".
β. Το παιδί
Φυσά βοριάς, φυσά θρακιάς, γεννιέται μπόρα φοβερή!
με παίρνουν, μάνα, σα φτερό, σαν πεταλούδα τρυφερή,
και δεν μπορώ να κρατηθώ,
μάνα μην κλαις, θα ξαναρθώ.
Βογκούν του κόσμου τα στοιχειά, σηκώνουν κύμα βροντερό!
θαρρείς ανάλυωσεν η γη, και τρέχ' η στράτα, σα νερό,
και 'γὼ το κύμα τ᾿ ακλουθώ,
μάνα μην κλαις, θα ξαναρθώ.
Όσες γλυκάδες και χαρές μας περεχύν' ο ερχομός,
τόσες πικράδες και χολές μας δίν᾿ ο μαύρος χωρισμός!
Ωχ! Ας ημπόργα να σταθώ...
μάνα μην κλαις, θα ξαναρθώ.
Πλάκωσε γύρω καταχνιά κι ήρθε στα χείλη μ' η ψυχή!
Δός με την άγια σου δεξιά, δός με συντρόφισσαν ευχή,
να με φυλάγει, μη χαθώ,
μάνα, μην κλαις, θα ξαναρθώ.
fırtınayla yüklendi deniz
ve dağlar ağladı,
bülbüllerimiz sus pus olmuş
ve gökyüzü/cennet kararmış
zavallı gözlerim donuk,
yolun açık olsun çocuğum!
başım uğulduyor
sel yatağının uğultusu gibi,
dudaklarım kurudu
ve nefesim kesik kesik
bu son öpücükte,
yolun açık olsun çocuğum!
yaratan seni yola getirsin
lanetli gurbet,
çocuklarımızı bizden alıyorsun
bizi ateşin ortasına atıyorsun,
ve ateşi içiyoruz
onlara "yolun açık olsun çocuğum" derken.
naytekin © 03.05.2016