Erotocritos
Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,
π’ ο κύρης σου μ’ εξόρισε σ’ τση ξενιτιάς τη στράτα;
Τέσσερεις μέρες μοναχά μού δωκε ν’ ανιμένω
Κι απόκει να ξενητευτώ πολλά μακρά να πηαίνω
και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;
Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντεύει
Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ γυρεύει
και δεν μπορείς ν’ αντθισταθής στα θέλουν οί γονείς σου
νικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάσει η όρεξή σου
Μια χάρη Αφέντρα σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο
καί μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω
την ώρα π’ αρραβωνιστής να βαραναστενάξης
κι’ όντε σα νύφη στολιστήςσαν παντρεμένη αλλάξης
ν’ αναδακρυώσης καί να πής, Ρωτόκριτε καημένε
τα σού τασσα λησμόνησα, τα θέλες μπλιό δέ έναι
και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερά σου
λόγιαζε τα παθα γιά σε να με πονή η καρδιά σου
καί πιάνε καί τη ζωγραφιά, πού βρες στ’ αρμάρι μέσα
και τα τραγούδια πού λργα κι όπου πολλά σ’ αρέσα
και διάβαζέ τα θώρειε τα κι αναθυμού κι εμένα
πως μέ ξορίσανε μακρά στα ξένα
κι’ όντε σού πούν κι απόθανα λυπήσουμε καί κλάψε
και τα τραγούδια πού βγαλα μες’ στη φωτιά τα κάψε
Όπου κι αν πάω κι ά βρεθώ κι ότι καιρό κι ά ζήσω
τάσσω σου άλλη να μη δώ μηδέ ν’ ανατρανίσω
Κι ας τάξω ο κακορρίζικος πως δε σ’ είδα ποτέ μου
Ένα κερίν αφτούμενο ακράτουν κ’ ήσβησέ μου
Κάλλια `χω σε με θάνατο παρ’ άλλη με ζωή μου
Γιά σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου
Did you hear my Aretousa the sorrowful news,
that your father has exiled me to walk for foreign lands?
Only four days he has given me to wait
And then to emigrate, to go far away
and how will I seperate from you, and how will I go away from you
and how will I live without you in exile?
I know that your father wants you to get married quickly
with a young Prince or Lord, he is looking for a noble like you
and you can't resist your parents' will
they beat your opinion and change your longing
I ask you a favour, my Domina, and thats all I want
and after having done I 'll finish my life delighted
the time you are getting enngaged let out a long sigh
and when you gussy up as bride change your clothes as married woman
to shed tears and tell "poor Erotocrite,
I've now forgotten those I pledged, and all you wanted no longer exist"
and every month, once in your chamber
meditate on everything I suffered for you so as to your heart commiserate with me
and get the embroidery that you put in the locker
and the songs that i used to sung for you and you loved it so much
and read them and look them and remember me
how they exiled me for you long away in foreign lands
and when they 'll tell you that I died, be sorry for me and cry
and the songs I composed burn them in the fire
Wherever I go and stand and whenever I live
I promise you woman not to see nor to lay eyes upon one
And let me, the ill-fated, vow that I had never seen
I was bringing a candle and holding it but it blown out
It's better dying and having you than living with somebody else
My body was born in this world only for you
mv20ath © 03.05.2016