Isoäidin tarinoita
Μια φορά γιε μου κι έναν καιρό
βασιλιάς καλός όριζε τόπο μακρινό...
Θυμούμαι ως τώρα τη γιαγιά
έτοιας λογής ν’ αρχίζει
και σε καιρούς αλλοτινούς
ο νους τση ν’ αρμενίζει.
Να μου μιλεί σιργουλευτά
για κείνα και για τ’ άλλα
για μαγικά, για έρωτες,
για φονικά μεγάλα.
Για βασιλιάδες νιους καλούς
που κάστρα επατούσαν
τσι μάισσες και τα θεριά
σκοτώναν κι ενικούσαν.
Κι όντεν ο ύπνος ο γλυκύς
δόξευγε το μυαλό μου
στον κόσμο των παραμυθιών
γύριζ’ ο λογισμός μου.
Έσβησ’ ο χρόνος ο κακός
μαζί με τη χαρά μου
τσι ιστορίες τση γιαγιάς
από τα όνειρά μου.
Κι έρχουντ’ απ’ τον παλιό καιρό
Θε μου να `ταν αλήθεια
ώρες αεροφύσημα
κείνα τα παραμύθια.
Μην κλαις μικρή μου και πληγές
ανοίγεις μου στα στήθη
εμείς οι δυο θα κάνουμε
τον κόσμο παραμύθι.
Olipa kerran poikani
kuningas hyvä hallitsi kaukaista paikkaa...
Muistan vielä isoäidin
noilla sanoilla alkavan
ja aikoihin toisiin
mielensä ankkuroivan.
Mulle puhuvan hiljaa
niitä ja näitä
taioista, rakkauksista
taisteluista suurista.
Kuninkaista nuorukaisista hyvistä
jotka linnoja valloittivat
noitia ja petoja
tappoivat ja voittivat.
Ja kun uni ihana
valtasi mieleni
maailmaan satujen
kääntyi ajatukseni.
Sammui aika paha
kanssa iloni
tarinoihin isoäidin
unistani.
Ja tulevat vanhoilta ajoilta
oi olisivatpa totta
tunteina tuulen tuomina
nuo sadut.
Älä itke pikkuiseni ja haavoja
avaa rintaani
me yhdessä teemme
maailmasta sadun.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 03.05.2016