Conmoción (trozo 9 del Erotócrito)
Ως τ’ άκουσεν η Αρετή ώρα λιγάκι εστάθη
αμίλητη κι ο πόνος τση την ήκαμε κι εχάθη.
Επλήθυνε η αποκοτιά κι εχάθηκεν η τάξη,
το νου τση εγροίκα σαν πουλί να φύγει, να πετάξει.
Κανένα μπλιό δεν ντρέπεται, κιανένα δε φοβάται
και με τους αναστεναγμούς τα πάθη τση δηγάται.
Al oírlo Aretí permanece poco callada y quieta;
pronto las penas hasta el desvarío la aprietan.
Acreció su atrevimiento, el decoro perdió.
Siente marchar, volar cual pájaro, su razón.
Y ya no siente ante nadie ni vergüenza ni temor;
y entre suspiros va narrando su padecer y dolor.
Avellinou © 30.05.2016