Dès que je mourrai
Μάνα μου το στήθος μου πονεί (ώχου μάνα μου). Μάνα μου το στήθος μου πονεί. Μάνα μου το στήθος μου πονεί κι ανεστενάζω, τούτονε το χρόνο μανα μου δεν τον εβγάζω. Σαν πεθάνω βρε μανούλα μίλα στη γειτονοπούλα, πές της πως γι’ αυτήν πεθαίνω αχ και στον Άδη κατεβαίνω. να με πλύνει να μ’ αλλάξει αχ! το κεράκι να μ’ ανάψει. να με κλάψει, να με κλάψει, αχ! το κορμάκι μου να θάψει Μάνα μου το `παν οι γιατροί. Μάνα μου το `παν οι γιατροί. Μάνα μου το `παν οι γιατροί πως έχω φθίση, δεν μπορεί μανούλα μου ο βήχας να μ’ αφήσει.		Mère, ma poitrine me fait souffrir (Aïe, ma mère !) Mère, ma poitrine me fait souffrir Mère, ma poitrine me fait souffrir et je me lamente Mère, je ne pourrai pas passer l'année. Dès que je mourrai, petite mère, va trouver la gentille voisine dis-lui que c'est pour elle que je meure Ah ! et que je descends dans l'Hadès Qu'elle vienne me laver, me changer Ah ! et qu'elle allume pour moi un cierge Qu'elle me pleure, qu'elle me pleure Ah ! et qu'elle enterre mon pauvre corps Mère, les médecins l'on bien dit Mère, les médecins l'on bien dit Mère, les médecins l'on bien dit, je suis phtysique Mère, la toux ne veut pas me laisser tranquille.
Ηλιασ ο Γαλλος, Olivier Goetz © 30.05.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info