Kaksi totuutta
Δε σου μίλησα ποτέ μου τρυφερά,
δεν σε φίλησα με χείλη καθαρά,
άλλα μάτια με πλανεύουν
και οι σκέψεις ταξιδεύουν,
σε μια ξένη, ντροπιασμένη αγκαλιά.
Αυτή είναι η δική σου η αλήθεια
που γέννησε τη ζήλεια στην καρδιά
και σκότωσε τον έρωτα στα στήθια,
αυτή είναι η δική σου η αλήθεια.
Δεν κατάλαβες το πόσο σ’ αγαπώ,
δεν μου ζήτησες ποτέ να σου το πω,
με κοιτάς σα να `μαι βάρος,
και δεν έχουμε το θάρρος,
να τελειώνει μια ζωή χωρίς σκοπό.
Αυτή είναι η δική μου η αλήθεια
που γέννησε την πίκρα στην καρδιά,
και σκότωσε τον έρωτα στα στήθια,
αυτή είναι η δική σου η αλήθεια.
En sulle puhunut koskaan hellästi.
en sua suudellut huulin puhtain,
toiset silmät mua houkuttavat
ja ajatukset matkaavat,
vieraaseen, hävettävään syliin.
Tämä on sinun totuutesi
joka synnytti mustasukkaisuuden sydämeen
ja tappoi rakkauden rinnassa,
tämä on sinun totuutesi.
Et ymmärtänyt paljonko sua rakastan,
et koskaan pyytänyt sitä kertomaan,
mua katsot kuin olisin paino,
eikä meillä ole rohkeutta,
että päättyisi elämä ilman tarkoitusta.
Tämä on minun totuuteni
joka synnytti katkeruuden sydämeen,
ja tappoi rakkauden rinnasta,
tämä on sinun totuutesi.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 30.05.2016