Je kwijnt eenzaam weg
Αχ στης ζωής τη στράτα αργοσβήνεις μόνη
δίχως να `χεις καμιά συντροφιά μαυρομάτα
πώς κλαίω και θρηνώ για τα γλυκά σου νιάτα
Αν σε απάτησε και σε τραυμάτισε
ο έρωτας που φωτίζει τα μάτια σου
τα πανάκριβα παλάτια σου
Η αγάπη μου θα σε γιατρέψει
και τ’ όνειρό σου το παλιό
θα ζωντανέψει
Ach op je levensweg kwijn je eenzaam weg
zonder enige reisgenoot, zwartoogje
hoe ween en klaag ik om je lieve jeugd
Als ze je bedroog en kwetste
de liefde die je ogen verlicht
jouw kostbare paleisjes
Mijn liefde zal je genezen
en je oude droom
wordt weer levend
renehaentjens © 12.06.2016