Le billet
Ήμουνα δώδεκα χρονών, γέννημα θρέμμα των καιρών Ότι είχα σκάσει απ’ τ’ αυγό κι είπα στη μάνα μου θα βγω Να δω τον κόσμο... Έκλεισα τα δεκαοχτώ, παράτησα το πατρικό. Φίλους δεν είχα να σκεφτώ, ξεμπέρδεψα με το στρατό Και πήρα δρόμο... Έβγαλα εισιτήριο μακρύ ταξίδι ξεκινά. Κανείς δε φεύγει αληθινά, αν ότι τον πονά δεν το ξεχάσει. Τρένο η ψυχή μυστήριο δεν κάνει στάση πουθενά, Περνάει απάτητα βουνά ζητώντας μια γωνιά να ξαποστάσει... Ως τα τριάντα είχα βρει το βήμα μου μες τη ζωή Ένιωσα λίγη σιγουριά, μα κάτι μ’έτρωγε βαθιά Να συνεχίσω... Πέρασα πόλεις και χωριά, γνώρισα ανθρώπους και θεριά. Γίναν τα χρόνια μου βαριά, μα δε μου πήγαινε καρδιά Να κάνω πίσω... Έβγαλα εισιτήριο μακρύ ταξίδι ξεκινά. Κανείς δε φεύγει αληθινά, αν ότι τον πονά δεν το ξεχάσει. Τρένο η ψυχή μυστήριο δεν κάνει στάση πουθενά. Περνάει απάτητα βουνά ζητώντας μια γωνιά να ξαποστάσει...		J’avais 12 ans J’étais bien né pour cette époque Je suis sorti de l’oeuf Et j’ai dit à ma mère : je sortirai Pour voir le monde Je viens d’avoir 18 ans J’ai quitté la maison paternelle Je n’avais pas d’amis à qui penser J’en ai terminé avec l’armée Et je suis parti J’ai pris un billet pour commencer un long voyage Personne ne part véritablement, si ça lui fait mal, il ne l’oublie pas L’âme comme un train mystère ne s’arrête nulle part Et passe par des montagnes inaccessibles en demandant un coin pour se reposer Jusqu’à trente ans j’avais trouvé Le rythme de la vie Je ressentais une certaine certitude Mais quelque chose m’a profondément rongé Pour continuer J’ai traversé des villes et villages J’ai rencontré des hommes et des bêtes Mes années sont devenues pesantes Mais le cœur ne me disait pas De revenir en arrière J’ai pris un billet pour commencer un long voyage Personne ne part véritablement, si ça lui fait mal, il ne l’oublie pas L’âme comme un train mystère ne s’arrête nulle part Et passe par des montagnes inaccessibles en demandant un coin pour se reposer
www.projethomere.com © 23.11.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info