Wystarczy, że płaczemy
Έρχονται ώρες που όλα τα φοβάμαι όσα θυμάμαι κι ακόμα με πονούν αυτές τις ώρες να το θυμάσαι πλάι μου να `σαι όταν θα `ρθούν δίπλα μου να `σαι μαζί σου να με βρούν. Να μ’ αγκαλιάζεις για να σ’ αισθάνομαι κι αν δεις να χάνομαι να μ’ ανεβάζεις να με ησυχάζεις και να με νοιάζεσαι να με χρειάζεσαι όπως κι εγώ. Έρχονται ώρες που οι σκέψεις με πληγώνουν και δεν τελειώνουν τα "πώς" και τα "γιατί" γι’ αυτές τις ώρες κι οι δυο μας φταίμε κι ό,τι κι αν λέμε τι ωφελεί φτάνει που κλαίμε και που είμαστε μαζί. Να μ’ αγκαλιάζεις για να σ’ αισθάνομαι κι αν δεις να χάνομαι να μ’ ανεβάζεις να με ησυχάζεις και να με νοιάζεσαι να με χρειάζεσαι όπως κι εγώ.		Przychodzą godziny gdy wszystkiego się boję jak wiele pamiętam i wciąż mnie boli w tych godzinach pamiętaj bądź przy mnie blisko gdy nadejdą bądź obok mnie niech znajdą mnie przy tobie. Obejmiesz mnie bym poczuł twoją bliskość a gdy zobaczysz, że znikam podniesiesz mnie uspokoisz mnie i zatroszczysz się o mnie będziesz mnie potrzebować jak i ja. Przychodzą godziny gdy myśli mnie ranią i niekończące się "jak" i "dlaczego" tym godzinom których oboje jesteśmy winni i czegokolwiek byśmy nie powiedzieli sensownego wystarczy, że płaczemy i że jesteśmy razem. Obejmiesz mnie bym poczuł twoją bliskość a gdy zobaczysz, że znikam podniesiesz mnie uspokoisz mnie i zatroszczysz się o mnie będziesz mnie potrzebować jak i ja.
Μαράκι_Δ, Dagmara Maria Dołęga © 30.09.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info