Siamo poveri
Είμαστε το φτωχολόι κόσμος και λαός
χάντρες απ’ το κομπολόι που `χασε ο θεός
Κι αν δεν παίξαμε μ’ αστέρια
τότε που `μαστε παιδιά
πήραμε τη γη στα χέρια
πέτρα ειν’ η καρδιά
Είμαστε το φτωχομάνι κόσμος και ντουνιάς
της ανάγκης καραβάνι και της ορφανιάς
Κι αν μας γκρέμισαν το στέκι
ο βοριάς και η βροχή
κρύβουμε ένα αστροπελέκι
μέσα στην ψυχή
Κι αν δεν παίξαμε μ’ αστέρια
τότε που `μαστε παιδιά
πήραμε τη γη στα χέρια
πέτρα ειν’ η καρδιά
Siamo poveri, come gente e come popolo,
grani del rosario che un dio ha perduto.
E se giochiamo con gli astri,
allora torniamo bambini,
se prendiamo la terra tra le mani,
il cuore diventa di pietra.
Siamo poveri, come gente e come popolo,
carovana del bisogno e dell'essere orfani.
E se il vento e la pioggia
ci distruggono il nostro ricovero,
nascondiamo un fulmine
in fondo alla nostra anima.
E se giochiamo con gli astri,
allora torniamo bambini,
se prendiamo la terra tra le mani,
il cuore diventa di pietra.
android2020 © 30.06.2016