Jaki krzyż dźwigam
Το φιλί το τελευταίο το θυμάμαι και πονάω τώρα πια σαν ποτηράκι σε κομμάτια σπάω δεν μπορώ να το πιστέψω πως για μένα δε σε νοιάζει σα βροχή το δάκρυ απ’ τα μάτια στάζει Τι σταυρό κουβαλάω με ρωτάνε οι φίλοι ποια σου έκλεψε το γέλιο ξαφνικά απ’ τα χείλη όλα απόψε σε θυμίζουν και δεν ξέρω πού πάω στο στερνό μου τσιγάρο μιλάω Πού γυρνάς δεν ξέρω τώρα κι η καρδιά μου αμφιβάλει αν πονάς κι αν νιώθεις λίγο το δικό μου χάλι ποιον φιλάς, ποιον αγκαλιάζεις τόσες νύχτες ματώνω δεν μπορώ να ησυχάσω σαν κεράκι λιώνω		Pocałunek ten ostatni pamiętam i cierpię teraz już jak szklaneczkę na kawałki trzaskam nie moge uwierzyć że nic cię nie obchodzę jak deszcz łzy z mych oczu kapią Jaki krzyż dźwigam pytają mnie przyjaciele która ukradła twój śmiech nagle z twoich ust wszystko dziś wieczorem cię przypomina i nie wiem dokąd idę do ostatniego mego papierosa przemawiam Dokąd wracasz nie wiem teraz i serce moje wątpi czy cierpisz i czy czujesz troszkę mój żałosny stan kogo całujesz, kogo obejmujesz tyle nocy krwawię nie mogę się uspokoić jak świeca topnieję
Μαράκι_Δ, Dagmara Maria Dołęga © 04.10.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info