Apri, mamma, apri
Σήκω, μανούλα μου γλυκιά,
και τρέξε να μ’ ανοίξεις,
το ξεγραμμένο σου παιδί
στην αγκαλιά να σφίξεις.
Άνοιξε, μάνα, άνοιξε,
δεν σου χτυπάει ξένος,
χτυπάει ο γιος σου, μάνα μου,
ο παραστρατημένος.
Σε πίκρανα, σε πλήγωσα
και γέρασες για μένα,
μα τώρα, όμως, όλα αυτά
ας είναι ξεχασμένα.
Άνοιξε, μάνα, άνοιξε
δεν σου χτυπάει ξένος,
χτυπάει ο γιος σου, μάνα μου,
ο παραστρατημένος.
Μια πόρτα ανοίγει διπλανή
και μου φωνάζει ένας:
"Σ’ αυτό το σπίτι μη χτυπάς
γιατί δε ζει κανένας!"
Alzati, mamma mia dolce,
e corri ad aprirmi,
corri ad abbracciare
il figlio che avevi ripudiato.
Apri, mamma, apri,
non sta bussando un estraneo,
tuo figlio sta bussando, madre mia,
il tuo figlio traviato.
Ti ho amareggiato, ti ho ferito,
a causa mia sei invecchiata,
ma ora, però, che tutto questo
sia dimenticato!
Apri, mamma, apri,
non sta bussando un estraneo,
tuo figlio sta bussando, madre mia,
il tuo figlio traviato.
La porta accanto si apre
e un tizio mi grida:
"Piantala di bussare: in quella casa
non ci abita nessuno!"
android2020 © 25.08.2016