The Bitter Present
Η πίκρα σήμερα
δεν έχει σύνορα
κι εσύ δεν έπρεπε να μ’ αρνηθείς.
Κάποτε αλίμονο
στο μεσοχείμωνο
τον ήλιο σου `φερα να ζεσταθεί
Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός
δεν είναι πια γιορτή.
Έγινε τ’ όνειρο καπνός
πες μου γιατί, γιατί.
Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός
μα εσύ καρδιά μην κλαις,
κι όταν χτυπάει ο κεραυνός,
τραγούδι εσύ να λες.
Νύχτωσε, βράδιασε,
ο κόσμος άδειασε,
κρύβω το δάκρυ μου και καρτερώ.
Μα εσύ δεν έρχεσαι,
βρέχει και βρέχεσαι,
ποτήρι μου `δωσες, φαρμακερό.
The bitter present*
Has no limits
And you shouldn't have denied me.
Once, what a pity
In the midwinter
I brought you the sun for to warm it.
Look at how the sky is crying
It's not a feast anymore.
The dream has gone up in smoke
Tell me why, why.
Look at how the sky is crying
But don't you cry, heart
And when the thunderbolt strikes,
You sing a song.
Evening has come, night has come,
The world has emptied,
I hide my tear and wait.
But you don't come,
It rains and you get wet
You gave me a glass, a poisonous one.
ξαν2910, Ross/Ρος © 31.01.2017