PER I DIMENTICATI
Αυτούς που λησμονήθηκαν θυμάμαι πιο πολύ,
εκείνους που νικήθηκαν κρατάω από το χέρι,
μαζί κι όσους φοβήθηκαν και στάθηκαν δειλοί
στης μοναξιάς το πέρασμα, στης μοίρας το καρτέρι.
Αυτούς που χάθηκαν τους βλέπω πιο συχνά
από τα πέρατα του χρόνου να μου γνέφουν,
πέφτουν στο δρόμο μου σαν άστρα πρωινά,
από της νύχτας το ταξίδι επιστρέφουν.
Αυτούς που χαραμίστηκαν πονάω πιο πολύ,
που κάψανε τα χρόνια τους σε μια φωτιά σβησμένη,
μαζί με όσους πάτησαν αόρατο γυαλί
μπορεί να μην το σπάσανε, μα βγήκαν ματωμένοι.
Ricordo di più coloro che furono dimenticati,
Tengo per mano i vinti,
Quelli che ebbero paura e rimasero esitanti
Nel passare della solitudine, nell’attesa del destino
Vedo più spesso coloro che si persero
Farmi cenno dai confini del tempo,
Cadono sulla mia strada come stelle del mattino,
Ritornano dal viaggio della notte.
Soffro maggiormente per quelli che si buttarono via
Che bruciarono i loro anni in un fuoco spento
Per quelli che calpestarono un vetro invisibile
Forse non lo ruppero, ma ne uscirono sanguinanti.
marina mucci, MARINA MUCCI © 10.02.2017