Primavera
Κόκκινο τριαντάφυλλο
Είσαι μες στην καρδιά μου
Την νύχτα γίνεσαι πληγή
Που τρώει τα σωθικά μου
Έρχεσαι πάντα πιο νωρίς
Κανείς δε σε γνωρίζει
άλλον τον κάνεις ν’ αγαπά
Κι άλλον να μη γυρίζει
Και δε σου φτάνουν όλ’ αυτά
Φεύγεις και δε θυμάσαι
Ωραία είσαι άνοιξη
Γιατί δε μας λυπάσαι
Έρχεσαι λίγο κάθεσαι
Στον κήπο μας κι ανθίζεις
Το αίμα μας επότισε
Κι ανάσταση μυρίζεις
Κι όταν θα φύγεις τίποτα
Δε θα ’ναι όπως πρώτα
άσε για λίγο ανοιχτή
Του ουρανού την πόρτα
Rosa rossa,
sei dentro il mio cuore,
di notte diventi una ferita
che divora le mie viscere.
Vieni sempre di buon'ora,
nessuno ti conosce,
uno lo fai innamorare,
e un altro non lo fai neanche voltare.
E non ti importa di nulla,
fuggi e non ricordi,
sei la bella primavera,
perché non hai compassione di noi?
Vieni a sederti un poco
nel nostro giardino e fiorisci,
impregna il nostro sangue,
e profuma la Resurrezione.
E quando andrai via,
nulla sarà come prima,
lascia aperta per poco
la porta del cielo.
android2020 © 14.09.2016