Les montagnes renvoient l’écho
Αντιλαλούνε τα βουνά, σαν κλαίω εγώ τα δειλινά περνούν οι ώρες θλιβερές σ’ ένα παλιό ρολόι κι εγώ τους αναστεναγμούς τους παίζω κομπολόι Αντιλαλούνε τα βουνά, σαν κλαίω εγώ τα δειλινά Εμπάφιασ’ απ’ τα ντέρτια μου κι απ’ τα πολλά σεκλέτια μου κουράγιο είχα στη ζωή, μα τώρα που σε χάνω θα είναι προτιμότερο για μένα να πεθάνω Αντιλαλούνε τα βουνά, σαν κλαίω εγώ τα δειλινά Στενάζω απ’ τις λαβωματιές κι απ’ τις δικές σου μαχαιριές λαβωματιές με γέμισες και μ’ έφαγαν οι πόνοι και στη φωτιά που μ’ έριξες, τίποτα δε με σώνει		Les montagnes renvoient l’écho durant les soirs de mes sanglots Les heures d’affliction s’inscrivent Au compteur d’une vielle horloge Et je joue avec mes larmes : les perles de mon komboloï Les montagnes renvoient l’écho durant les soirs de mes sanglots Je suis submergé de mes peines Et de mes si nombreux chagrins J'étais courageux dans la vie Mais maintenant que je te perds Il vaudrait mieux pour moi mourir Les montagnes renvoient l’écho durant les soirs de mes sanglots Je geins à cause des blessures Et de tous tes coups de couteau De blessures, tu m’as couvert Les souffrances m’ont dévoré Dans le feu où tu m’as jeté Il n'y a rien pour me sauver
Ηλιασ ο Γαλλος, Olivier Goetz © 30.05.2017

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info