Il salvadanaio
Εγώ κι εσύ κάποια φορά
ρίχναμε σ’ έναν κουμπαρά
τις ωραιότερες στιγμές που ’χαμε ζήσει.
Ρίχναμε όλες τις χαρές
χωρίς να ξέρουμε ποτές
πως θα ’ρθει η μοίρα η σκληρή να μας χωρίσει.
Φέρ’ τονε τον κουμπαρά μας,
φέρ’ τον να τον σπάσουμε.
Τις χαρές που γίναν πίκρες
έλα να μοιράσουμε.
Τι λίγο κράτησε η χαρά
που ρίχναμε στον κουμπαρά.
Όλη ξοδεύτηκε και τίποτα δε μένει.
Παν οι ελπίδες οι κρυφές,
πάνε, σκορπίσανε κι αυτές,
και τώρα πια ο χωρισμός μας απομένει.
Φέρ’ τονε τον κουμπαρά μας,
φέρ’ τον να τον σπάσουμε.
Τις χαρές που γίναν πίκρες
έλα να μοιράσουμε.
Io e te, qualche volta,
mettiamo nel salvadanaio
i bei momenti che abbiamo vissuto.
Ci mettiamo tutte le gioie
senza mai sapere
quando verrà il duro destino a separarci.
Prendi il nostro salvadanaio,
prendilo che lo rompiamo.
Vieni, spartiamoci le gioie
prima che diventino amarezze.
Quanto poco è durata la gioia
che abbiamo messo nel salvadanaio.
Tutta è stata spesa e niente ne è rimasto.
Vanno via le speranze segrete,
se ne vanno, e si disperdono anch'esse,
e ora, ormai, ci attende il distacco.
Prendi il nostro salvadanaio,
prendilo che lo rompiamo.
Vieni, spartiamoci le gioie
prima che diventino amarezze.
android2020 © 26.12.2016