Argo
Όλα τα βλέπω ρόδινα απόψε,
μέσα στου πυρετού μου την αχλή.
Γείρε στο πλάι μου παλιέ μου πόθε
και μέχρι να ‘ρθει η ανατολή,
λύσε τα φρένα τα σχοινιά μου κόψε.
Μες το μυαλό μου έγιναν κουβάρι,
όσα έζησα κι όσα έχω ονειρευτεί.
Του χρόνου όλα τα σβήνει το σφουγγάρι
κι εσύ Αργώ με χάρτινο πανί,
σε σκοτεινά νερά έχεις σαλπάρει.
Φεύγει η αγάπη φεύγει σαν αέρας,
στου δρόμου την πολύβουη ερημιά.
Μην ψάχνεις το χρυσόμαλλο το δέρας
Κολχίδα δεν υπάρχει τώρα πια,
παιχνίδια είμαστε της κάθε μέρας.
Πάμε στον κόσμο υπέροχα μονάχοι,
μ’ ένα παλιό τραγούδι χαρωπό.
Το τραγουδάνε οι θαλασσομάχοι
και λέει στο γλυκό του τον σκοπό,
πως μάταιο ταξίδι δεν υπάρχει.
Stanotte vedo tutto roseo,
nelle nebbie della mia febbre.
Distenditi al mio fianco, mia antica bramosia,
e rimani con me fino all'alba,
sciogliti dai freni, liberati da ogni impedimento.
Nella mia mente è divenuto come un gomitolo
tutto ciò che ho vissuto e tutto ciò che ho sognato.
Tutto cancella la spugna del tempo,
e tu, Argo, con una vela di carta,
sei salpata verso tenebrose acque.
Fugge l'amore, fugge come il vento,
nella rumorosa desolazione delle strade.
Non andare in cerca del vello d'oro,
la Colchide non esiste più,
noi siamo i giocattoli di tutti i giorni.
Giriamo per il mondo straordinariamente soli,
accompagnati da una vecchia, allegra canzone.
La cantano i guerrieri del mare
e dice, nel suo dolce ritornello,
che non esiste viaggio che sia vano.
android2020 © 28.04.2017