Alba
Έξω σκοτάδι και ησυχία μα έχω μεγάλη ανησυχία τσιγάρο ανάβω κι απλά το σβήνω κι αναρωτιέμαι το τι θα γίνω Έξω χαράζει και υποφέρω πόσο μου λείπεις κι εγώ δεν ξέρω Είναι χαράματα κι ακόμα σε ζητάω κι όσο πονάω τόσο κόβει σαν γυαλί τέτοια κατάσταση Θεέ μου να περνάω δε μου αξίζει δεν το είχα φανταστεί Είναι χαράματα κι ακόμα σε ζητάω κι αυτό που νιώθω είναι μίσος κι απειλή Έξω σκοτάδι και ησυχία μα ότι νιώθω είναι φοβία δεν έχω λόγια, σκέψη δεν έχω κι ότι συμβαίνει δεν το αντέχω Έξω χαράζει και υποφέρω πόσο μου λείπεις κι εγώ δεν ξέρω		Fuori e' scuro e quieto ma ho una grande ansia accendo una sigaretta e poi la spengo e mi domando cosa sara' di me Fuori si fa giorno e soffro quanto mi manchi nemmeno io lo so E' l'alba e ancora ti cerco e soffro tanto come se mi tagliasse un vetro una tal situazione Dio mio da superare non me la merito non l'avevo immaginata E' l'alba e ancora ti cerco e quello che sento e' odio e minaccia Fuori e' scuro e quieto ma quel che sento e' paura non ho parole, non riesco a pensare, e quello che accade non lo sopporto Fuori si fa giorno e soffro quanto mi manchi nemmeno io lo so
roberto patritti, roberto patritti © 13.11.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info