Parlare poetico
Χρόνια η αναζήτηση τ’ όνομά σου γράφει
να σε βρω δε σ’ ήβρα πουθενά
και Ιθάκη μου `γινες τώρα του Καβάφη
μακρινό ταξίδι στη φωτιά
Τι κουράγιο αύριο η μέρα θα μου φέρει
που `φυγες και πώς να κρατηθώ
και `γινα ναυάγιο κίχλη του Σεφέρη
μέσα στης ζωής μου το βυθό
Μα την ώρα που ένιωσα πέτρινο σπουργίτι
γύρεψε η ζωή μου να πιαστεί
χτύπησαν την πόρτα μου στίχοι του Ελύτη
μέσα από το Άξιον Εστί
Κι αν σου μιλώ μ’ αναφορές
είναι γιατί οι ποιητές για έρωτα μιλάνε
κι αν πικραθήκαμε μην κλαις
μέσα από τόσες συμφορές μάθαμε ν’ αγαπάμε
Da anni la mia ricerca è iscritta nel tuo nome:
debbo trovarti, non ti trovo da nessuna parte,
ora sei diventata la mia Itaca di Kavafis,
un lungo viaggio attraverso il fuoco.
Quale coraggio mi farà arrivare fino a domani ?
dove sei andata, e come posso andare avanti ?
Ed eccomi, come il relitto del "Kichli" di Seferis
nell'abisso della mia vita.
Ma nel momento in cui mi sono sentito un passero di pietra,
ritorna la mia vita a riafferrarsi,
hanno bussato alla mia porta i versi di Elytis
in "Dignum Est".
E se, il mio rivolgermi a te assume toni più elevati,
è perché i poeti parlano d'amore,
sebbene abbiamo vissuto nella tristezza, non piangere:
in tutte queste sventure, impariamo ad amare !
android2020 © 10.08.2017