Rosa, Marica e Flery
Η Ρόζα η Μαρίκα και η Φλέρυ τα λέγανε μια ήσυχη βραδιά στα πρόθυρα της Άνοιξης κι η νύχτα είχε φέρει εκείνα που πεθύμησε η καρδιά Θυμήθηκε η Ρόζα πανηγύρια που έπαιζε το μεθυσμένο ντέφι τα μάτια του τσιγγάνου από σιντέφι που δε χωρούσαν δρόμοι και τσαντίρια Βουβάθηκαν απότομα οι άλλες σα να `σπασε του χρόνου μια χορδή και στάξανε δυο στάλες στον έρωτα να κάνουνε σπονδή Νοστάλγησε η Μαρίκα τον Βασίλη και γύρισε στο Χάραμα μονάχη να νιώσει πως ραγίζουνε κι οι βράχοι σαν τραγουδούν δυο πικραμένα χείλη Η Ρόζα η Μαρίκα και η Φλέρυ φιλήθηκαν και είπαν "γεια χαρά" οι δυο πήραν το δρόμο τους για τ’ ουρανού τα μέρη κι η τρίτη χάθηκε απ’την αγορά Την είδαν στο Θιβέτ μ’ ένα μαντήλι αμίλητη τις προσευχές να λέει ξυπόλητη το μύθο της να καίει ν’ ανάβει του μυαλού της το φιτίλι		Rosa, Marica e Flery, si misero a chiacchierare una notte tranquilla, alle soglie della primavera, e la notte aveva portato tutto ciò che il cuore brama. Rosa ricordava le sagre in cui suonava il tamburello ebbro, e gli occhi di madreperla dello zingaro, e che le strade e le tende non avevano la capienza per far partecipare tutti. Le altre restarono all'improvviso senza parole, come se si fosse spezzata una corda del tempo, e fecero stillare due gocce per offrire una libagione all'amore. Marica aveva nostalgia di Vasilis, e tornò da sola a Harama, per rendersi conto del fatto che anche gli scogli si fendono, quando due tristi labbra cantano. Rosa, Marica e Flery si sono baciate e si sono dette "salute e gioia", due presero la loro strada per un posto in cielo, e la terza si perse tornando dal mercato. La hanno vista in Tibet, con un fazzoletto sul capo, dire, silenziosa, le preghiere, scalza, distruggere la sua favola, e accendere il lucignolo della sua mente.
android2020 © 19.10.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info