L'orologio della città
Μεσάνυχτα εχτύπησε
της πόλης το ρολόι,
και το μαράζι κι ο καημός
τα στήθη μου μου τρώει.
Τα φώτα τρεμοσβύνουνε,
ερήμωσαν οι στράτες
και της βροχής τα δάκρυα
μουσκεύουν τους διαβάτες.
Κι εγώ στους δρόμους περπατώ
χωρίς να ξέρω τι ζητώ,
ψιλή ψιλή πέφτει η βροχή
και στην καρδιά και στην ψυχή.
Μεσάνυχτα εχτύπησε
της πόλης το ρολόι
κι ένα τραγούδι αντηχεί,
πικρό σαν μοιρολόι.
Κι εγώ στους δρόμους περπατώ
χωρίς να ξέρω τι ζητώ,
ψιλή ψιλή πέφτει η βροχή
και στην καρδιά και στην ψυχή.
Ha rintoccato la mezzanotte
l'orologio della città,
e la pena e il dolore
mi divorano il cuore.
Le luci tremolando si spengono,
sono solitarie le strade,
e lacrime di pioggia
bagnano i passanti.
E io cammino per le strade
senza sapere che cosa cerco,
sottile sottile cade la pioggia,
anche sul cuore e sull'anima.
Ha rintoccato la mezzanotte
l'orologio della città,
rimane una canzone,
amara come un lamento funebre.
E io cammino per le strade
senza sapere che cosa cerco,
sottile sottile cade la pioggia,
anche sul cuore e sull'anima.
android2020 © 25.12.2016