Gli Antichi
Πού `σαι καημένε Περικλή, να βγεις να σεργιανίσεις και την Αθήνα σου να δεις πως έχει αλλάξει χρώμα, πως ήταν και πως έγινε και πως θα γίνει ακόμα Πού `σαι καημένε Περικλή για να χαρείς λιγάκι να δεις πως μπερδευτήκανε λαός και Κολωνάκι Πού `σαι Σωκράτη δάσκαλε να κάνεις θεωρία ν’ ανέβεις στην Ακρόπολη να δεις τις συνοικίες να πήξουνε τα μάτια σου στις πολυκατοικίες Πού `σαι Σωκράτη δάσκαλε ν’ ακούσεις μπουζουκάκι, κι οι μαθητές σου σήμερα χορεύουν ζεμπεκάκι Που `σαι Διογένη έξυπνε με το σοφό κεφάλι κι αφού ήσουνα φιλόσοφος σήμερα αν θα ζούσες δε θα καταδεχόσουνα φανάρι να κρατούσες Που `σαι Διογένη έξυπνε στο σημερνό μπουλούκι να δεις και τον Απόλλωνα μαέστρο στο μπουζούκι		Dove sei, infelice Pericle, prendi il sentiero per vedere la tua Atene come ha cambiato colore, come era, come sta diventando come ancora si trasformerà. Dove sei, infelice Pericle, può farti un po' felice vedere come si sono ingarbugliati popolo e Kolonaki. Dove sei, maestro Socrate, vieni a fare teoria, sali sulla Acropoli, guarda i quartieri, fissa il tuo sguardo sui palazzoni. Dove sei, maestro Socrate, ascolta i soavi bouzouki, oggi i tuoi allievi ballano lo zeibekiko. Dove sei, arguto Diogene, con la tua bella testa, poiché eri filosofo, se vivrai al giorno di oggi, non ti degnerai di cercare con il lanternino. Dove sei, arguto Diogene, puoi vedere anche Apollo nelle orchestrine odierne maestro di bouzouki.
android2020 © 13.05.2017

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info