Sopla alma mía
Μια καινούρια μέρα
τρέμει στον αγέρα,
στάζοντας φως και νερά.
Πιάστηκε στα δίχτυα
μια τυχαία νύχτα
στη μέση του πουθενά.
Πιάστηκαν δυο ψάρια
ήλιοι και φεγγάρια
λίμνες, ποτάμια, βουνά.
Κι ήρθε το σκουλήκι
η χαρά κι η λύπη
κι ένα ζευγάρι φτερά.
Αχ! Κορμί μου πήλινο
κι εσύ κλαρίνο ξύλινο
ποιος μας κρατάει σε τούτο το χορό.
Κάποιος που μας σκέφτεται
ή μας ονειρεύεται
κι όταν ξυπνήσει θα μας γνωρίσει
ή θα γυρίσει στο άλλο του πλευρό.
Αχ! Κορμί μου πήλινο
ποιος μας κρατάει σε τούτο το χορό.
Αχ! Κλαρίνο ξύλινο
φύσα ψυχή μου κι ανέβα σαν φτερό.
Μια καινούρια μέρα
τρέμει στον αγέρα,
στάζοντας φως και νερά.
Τίποτε δεν λείπει
η χαρά κι η λύπη
κι ένα ζευγάρι φτερά.
Αχ! Κορμί μου πήλινο
κι εσύ κλαρίνο ξύλινο
ποιος μας κρατάει σε τούτο το χορό.
Κάποιος που μας σκέφτεται
ή μας ονειρεύεται
κι όταν ξυπνήσει θα μας γνωρίσει
ή θα γυρίσει στο άλλο του πλευρό.
Αχ! Κορμί μου πήλινο
ποιος μας κρατάει σε τούτο το χορό.
Αχ! Κλαρίνο ξύλινο
φύσα ψυχή μου κι ανέβα σαν φτερό.
Un día nuevo
tiembla en el aire
goteando luz y agua.
Quedó atrapado en redes
una noche corriente
en mitad de ninguna parte.
Quedaron atrapados dos peces,
soles y lunas,
lagos, ríos, montañas.
Y llegó el gusano,
la alegría y la tristeza
y un par de alas.
¡Ah!, mi cuerpo de barro
y tú, clarinete de madera,
¿quién nos dirige en esta danza?
Alguien que se interesa por nosotros
o nos ve en sueños
y cuando despierta nos va a reconocer
o nos va a dar de lado.
¡Ah!, mi cuerpo de barro,
¿quién nos dirige en esta danza?
¡Ah!, clarinete de madera,
sopla, alma mía, y elévate como un ala.
Un día nuevo
tiembla en el aire
goteando luz y agua.
No falta nada,
la alegría y la tristeza
y un par de alas.
¡Ah!, mi cuerpo de barro
y tú, clarinete de madera,
¿quién nos dirige en esta danza?
Alguien que se interesa por nosotros
o nos ve en sueños
y cuando despierta nos va a reconocer
o nos va a dar de lado.
Ah!, mi cuerpo de barro,
¿quién nos dirige en esta danza?
¡Ah!, clarinete de madera,
sopla, alma mía, y elévate como un ala.
kleioeuterpe © 25.11.2006