Ma perché sei così?
Δεν τραγουδάω τώρα πια μονάχα κλαίω και με παράπονο πικρό που να σε λέω. Αν φανταζόσουνα ποτέ πόσο πονάω αν καταλάβαινες το πόσο σ’ αγαπώ δε θα `χες κάνει τόσο κακό. Δεν μπορώ να συνηθίσω να μη σ’ αγαπώ κι άλλα τόσα να μου κάνεις σου τα συγχωρώ. Κι αν μες στο γκρεμό με ρίξεις κι αν καταστραφώ θα φωνάξω πάλι σ’ αγαπώ. Δεν τραγουδάω τώρα πια που σ’ έχω χάσει αν η καρδιά μου δε σε δει δε θα γελάσει. Αν φανταζόσουνα ποτέ πόσο πονάω αν καταλάβαινες το πόσο σ’ αγαπώ δε θα `χες κάνει τόσο κακό. Δεν μπορώ να συνηθίσω να μη σ’ αγαπώ κι άλλα τόσα να μου κάνεις σου τα συγχωρώ. Κι αν μες στο γκρεμό με ρίξεις κι αν καταστραφώ θα φωνάξω πάλι σ’ αγαπώ.		Ora non canto più, piango soltanto, E con amarezza e sconforto, ma come debbo dirtelo? Se mai avessi immaginato quanto avrei sofferto! Se tu sapessi quanto ti amo, non mi avresti fatto tanto male. Non riesco ad abituarmi all'idea di non amarti, e quanto mi hai fatto, te lo perdono. E se tu mi lanciassi in un precipizio, anche se io andassi incontro alla catastrofe, ti urlerei di nuovo "ti amo!". Ora non canto più, ora che ti ho perduto, se io mio cuore ti vedesse, riderebbe. Se mai avessi immaginato quanto avrei sofferto! se tu sapessi quanto ti amo, non mi avresti fatto tanto male. Non riesco ad abituarmi all'idea di non amarti, e quanto mi hai fatto, te lo perdono. E se tu mi lanciassi in un precipizio, anche se io andassi incontro alla catastrofe, ti urlerei di nuovo "ti amo!".
android2020 © 15.09.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info