We await
Καρτερούμεν μέραν νύχταν
να φυσήσει ένας αέρας
στουν τον τόπον πο `ν καμένος
τζι’ εν θωρεί ποτέ δροσιάν
Για να φέξει καρτερούμεν
το φως τζιήνης της μέρας
πο `ν να φέρει στον καθ’ έναν
τζιαι δροσιάν τζαι ποσπασιάν
We wait, day and night
for a wind to blow
over this burnt land
which never sees dew.
We await the shining
of the light of that day
which will bring to everyone
both cool and relief.
Spirtzis © 11.04.2019