Los chicos del Pireo
Aπ’ το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με `χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ
Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά
και μια χά , και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω
Όσο κι αν ψάξω...
Desde mi ventana mando
uno, dos, tres y cuatro besos
que llegan al puerto
uno, dos tres y cuatro pájaros.
Como me gustaría tener
uno, dos, tres y cuatro chicos
que al hacerse mayores fueran gallardos
para dicha del Pireo.
Por mucho que busque no encuentro ningún otro puerto
que me haya vuelto loca como el Pireo,
que al anochecer me regala una canción tras otra
variando los tientos; se llena de chicos.
Al salir por mi puerta
no hay nadie a quien no quiera.
Y al dormirme por la noche
sé, sé que soñaré con él.
Pongo gemas en mi cuello y una cuenta
una cuenta de amuleto;
porque de noche al salir al puerto espero
encontrar a algún desconocido.
Por más que busque...
Avellinou © 09.01.2019