Figlio mio, unico figlio mio
Άνοιξε η γη και σ’ άρπαξε
γιε μου μοναχογιέ μου
ήπιες τ’ αμίλητο νερό
και δεν μιλάς καλέ μου.
Βλέπω τον ήλιο σκοτεινό
και το φεγγάρι μαύρο
κι εγώ η μάνα που πονώ
παρηγοριά πού θα `βρω.
Είναι βαριά τα σύννεφα
κι ο ουρανός θλιμμένος,
μέσα στης γης την αγκαλιά
κοιμάσαι κουρασμένος.
Κλαίνε στις πόλεις στα χωριά,
κλαίνε στα κατωχώρια
της κάθε μάνας η καρδιά
έχει τον πόνο χώρια.
Οι στράτες όπου διάβαινες
τις διάβηκαν πλημμύρες
κι όλου του κόσμου τον καημό
στα στήθια σου τον πήρες.
Εκεί που πας στον ουρανό
μη με ξεχνάς παιδί μου,
εγώ είμαι μάνα και πονώ
κι εσύ είσαι η ψυχή μου.
La terra si e' aperta e ti ha rubato
figlio mio, unico figlio mio
hai bevuto l' acqua silenziosa*
e non parli bello mio
Vedo il sole scuro
e la luna nera
ed io tua madre che soffre
dove trovero' consolazione?
Le nuvole sono pesanti
ed il cielo dolente
nell' abbraccio della terra
dormi stanco.
Piangono per citta' e villaggi
piangono nei villaggi a valle
il dolore ha spaccato
il cuore di ogni madre.
Le strade dove sei passato
le percorrono inondazioni
ed il dolore di tutto il mondo
l' hai preso nel petto.
La' dove vai in cielo
non mi scordare figlio mio
sono tua madre e soffro
e tu sei la mia anima.
Alessio Miranda © 28.06.2019