Le Cicladi
Θαλασσινές ακρογιαλιές
δαντελοξομπλιασμένες
και ξεμυαλίστρες αμμουδιές,
ψιλοκοσκινισμένες.
Χωριά μου κυκλαδίτικα
την εμιλιά μου χάνω
γλαροπαρέες σας περνώ
στη θάλασσα απάνω.
Θα ρίξω βάρκα στο γιαλό
να βγω στη Σαντορίνη
οντέ στης Οίας τα νερά
ήλιος βουτά και σβήνει.
Μαργαριτάρια του γιαλού,
όμορφα ψαροχώρια
απού μετρούνε τη ζωή
σε μίλια και μποφόρια.
Θαλασσινές ακρογιαλιές,
ένας νερένιος κόσμος.
Βασιλικός, αρισμαρί,
φασκομηλιές και δυόσμος.
Στενά σοκάκια, καθαρά
και βοτσαλοστρωμένα
λευκά σπιτάκια και αυλές,
μπαλκόνια ανθισμένα.
Σε τραπεζάκια λουλακί,
φλιτζάνια και ποτήρια
λευκές βαρκούλες στο γιαλό,
γρι-γρι και τρεχαντήρια.
Ένας ξυπόλητος λαός,
μπατζάκια σηκωμένα
ηλιοψημένα πρόσωπα,
αλατοφαγωμένα.
Spiagge di mare,
a mo di dentaglio
ed ammalianti distese sabbiose
di finissimi granelli.
Paesini miei delle Cicladi
al vostro apparire resto afono
vi scambio per comitive di gabbiani
che si fanno cullare dal mare.
Lancio in mare la barca e prendo il largo
alla svolta di Santorino
mentre il sole si tuffa spegnendosi
nelle acque di Oia.
Perle di mare,
pittoreschi paesini di pescatori,
di gente che misura la vita
in miglia marine e Beaufort. *
Spiagge di mare,
un mondo acquoso.
basilico, rosmarino,
salvia e menta.
Stretti vicoli, puliti,
di ciottoli incastonati,
casette bianche e cortili ospitali,
balconi fioriti.
Sui tavolini tondi color azzurro,
tazzine e bicchieri,
barchette bianche che prendono il largo
barche da pesca e da carico.
Un popolo scalzo,
braghe tirate su per non bagnarsi,
volti cotti al sole
e mangiati dal sale.
* Beaufort, altro non è che una delle misure della velocità del vento.
Αντώνης Τζερμιάς, Γλάρος της Κρήτης © 02.06.2018