My eyes
Σε ξεχνάω, μα γελάει η μνήμη,
πολεμάω για να βρω ειρήνη
μέσα μου, μα εμφανίζεσαι εσύ.
Κι έχω λέξεις που κρατάω θαμμένες
κι αν διαλέξεις τις απελπισμένες,
νιώσε με, στάσου μπρος τους προσοχή.
Πόσο φοβάμαι που πια δε θυμάμαι
γιατί σε λατρεύω καιρό•
πώς να ξεφύγω, ρουφάω το λίγο
και νιώθω πως πίνω ουρανό.
Μάτια μου, στα κομμάτια μου
χαραγμένη η μορφή σου, για δες•
κέρνα τους, όσους εαυτούς
σου 'χουν μείνει εκεί νικητές.
Σε έμαθα μες στα ψέματα,
προσαρμόζεσαι στις αλλαγές•
πρόσωπα τόσο απρόσωπα
οι μάσκες που βγάζεις, το δέρμα σου αλλάζεις
και χρώμα στα μάτια που κλαις.
Σε ξεχνάω, πια τι άλλο μένει,
μα όπου πάω, ο ίσκιος σου επιμένει•
μάτια μου, μάτια μου
στάξε μου λίγο φως.
Δε σε φτάνουν τα παράπονά μου,
δε σε φτάνουν απ την ξενιτιά μου,
μάτια μου, το βλέμμα σου κενό.
I forget about you, but the memory laughs,
I fight to find peace
inside me, but you appear.
And I have words that I keep buried
and if you choose the desperate ones,
feel me, stand straight in front of me.
I'm so scared that I don't remember anymore
why I adore you for so long•
how can I escape, I sip a little
and I feel as if I drink the sky.
My eyes, my pieces
are impressed with your form, see•
treat all the selves
that you have left there winners.
I figured you out in the lies,
you adjust to the changes•
persons so impersonal
the masks that you remove, you change your skin
and color in the eyes that cry.
I forget about you, what else has been left,
but wherever I go, your shadow insists•
my eyes, my eyes,
drip me some light.
My complaints cannot reach you,
they cannot reach you from my foreign land,
my eyes, your gaze is empty.
Myrsini98 © 28.05.2019