Hilo rojo
Περνά περνά γυρνάει ο καιρός
ροδάνι κόκκινη κλωστή δεμένη,
ροδάνι κόκκινη κλωστή.
Γέρνεις κυρά μου από ντουφέκι
σε φλογέρα κύκλο κύκλο,
σκαλίζουμε τσαμπιά σταφύλια
στ’ αμπελιού τα ξερά κούτσουρα.
Περνά περνά γυρνάει ο καιρός
ροδάνι κόκκινη κλωστή δεμένη,
ροδάνι κόκκινη κλωστή.
Σκαλίζουμε το μπόι σου στα κυπαρίσσια
και το σύγνεφο γίνεται σεντούκι με φλουριά
και τα κυπαρισσόμηλα κεράσια.
Κι εσύ κυρά με το νωπό στάχυ του Αποσπερίτη
μες στο χέρι σου βλογάς την ερημιά του κάμπου
και τις πετρωμένες βρύσες.
Pasa, pasa, gira el tiempo,
tortera con hilo rojo atado,
tortero e hilo rojo.
Te encorvas, señora mía, por el fusil
a la dulzaina, todo alrededor.
Buscamos a tientas racimos de uvas
entre las cepas secas de la viña.
Pasa, pasa, gira el tiempo,
tortera con hilo rojo atado,
tortero e hilo rojo.
Tallamos tu estatura en los cipreses;
y la nube se vuelve arca con florines
y las piñas ciprés, cerezas.
Y tú, señora, con la espiga fresca del lucero vespertino
en la mano bendices la soledad del llano
y las fuentes petrificadas.
Avellinou © 19.06.2018