Потиснуто
Ο ήλιος έπεσε, σαν δίχτυ μ’ έπιασε Στο δρόμο μ’ έφερε που περπατάς Πληγές δε ρώτησε, αλήθειες φώτισε Σ’ άλλο πουκάμισο πως ακουμπάς Βαθιά μου ζεις απωθημένο Και τρεις ευχές με κόμπους δένω Να μη ζητάς πολλά Να ντύνεσαι καλά Στο δρόμο να προσέχεις Βαθιά μου ζεις απωθημένο Φοβάσαι εδώ, δεν επιμένω Αφού ποδοπατάς Εμένα που αγαπάς Αγάπα ό,τι έχεις Η νύχτα χάραξε, στο πάρκο άραξε Κουβέντα μου `πιασε να ξεχαστώ Το δάκρυ λύνεται, γιατί δε γίνεται Να λες αταίριαστο… το ταιριαστό Πάει καιρός που δε μιλήσαμε Σ’ ελπίζω πάντα σαν εικόνα πρωινού Στα κάτεργα του νου Πολύ το φως γι’ αυτό και σβήσαμε Το κατά τύχη μας, τ’ αφήσαμε Στο χέρι του Θεού		Сунце је зашло, као мрежа ме је заробило Одвело ме је на улицу којом ходаш Није питало за ране, истине је обасјало Да се на другу кошуљу наслањаш Дубоко у мени живиш потиснуто И три жеље ти желим Да не тражиш много Да се облачиш добро На улици да се пазиш Дубоко у мени живиш потиснуто Плашиш се овде, не инсистирам Пошто газиш Мене кога волиш Воли оно што имаш Ноћ је пала, у парк се урезала Почела је да прича са мном, да бих заборавио Суза је потекла, јер је немогуће Да говориш да је неодговарајуће оно што је одговарајуће Одавно нисмо проговорили Увек ти се надам као јутарњој слици У преградама ума Прејака је светлост, зато смо се и угасили Нашу случајност препустили смо Руци Бога
anchee89 © 11.03.2018

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info