Waar is mijn jongen heen gevlogen
Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου
καρδούλα της καρδιάς μου
πουλάκι της φτωχιάς αυλής
ανθέ της ερημιάς μου.
Πού πέταξε τ’ αγόρι μου
πού πήγε, πού μ’ αφήνει.
Χωρίς πουλάκι το κλουβί
χωρίς νερό η κρήνη.
Πώς κλείσαν τα ματάκια σου
και δε θωρείς που κλαίω
και δε σαλεύεις δε γρικάς
τα που πικρά σου λέω.
Mijn zoon, binnenste van mijn binnenste
hartje van mijn hart
vogeltje uit de arme tuin
bloem van mijn eenzaamheid.
Waar is mijn jongen heen gevlogen?
waar ging hij naartoe, waar laat hij me achter.
Zonder vogeltje, de kooi
zonder water, de fontein.
Hoe sloten je oogjes zich
en je ziet niet dat ik huil
en je beweegt niet en je hoort niet
wat ik verbitterd tegen je zeg.
renehaentjens © 14.02.2020