Agosto
Μα γιατί το τραγούδι να `ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με `πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
¿Pero por qué la canción es tristona?
Sospechas en el acto y te vas de mi corazón
Y en este momento en el que me lleno de alegría
Subió hasta mis labios y me ahogó
Protégete, al final me dirás
Te quiero, pero no tengo palabras para decírtelo
Y esta es una pena insoportable
Me derrito en el dolor porque yo también siento
El camino por donde vamos es insignificante
"Ánimo, ya se pasará", me dirás
¿Cómo puedo olvidar tu pelo liso?
La arena que inundó como una cascada
A medida que apoyaba mil besos encima de mí
Diamantes que me regalaba con las manos abiertas
Iré aunque me salga también mal
¿En qué éxtasis, encima de un espacio mágico
Puede que nazca una criatura así?
¿Desde qué lejana estrella está la luz
Que en sus dos ojos fue y se escondió?
Y yo soy el afortunado que lo ha visto
En su mirada hay un cielo tan alto
Reluce, se nubla, se vuelca
Pero cuando cae la noche se inunda de luz
Una luna de agosto se cuelga
και brilla por dentro la cárcel
¿Cómo puedo olvidar tu pelo liso?
La arena que inundó como una cascada
A medida que apoyaba mil besos encima de mí
Diamantes que me regalaba con las manos abiertas
Iré aunque me salga también mal
CMS © 24.12.2006