Porcelana
Αν σ’ ακουμπήσω, θα σε γεμίσω σκόνη
και έχεις μια κράση που άλλο δε σηκώνει
σ’ έχουνε σπάσει πολλοί πριν σε γνωρίσω
σ’ έχουνε σπάσει πολλοί πριν σ’ αγαπήσω.
Αχ, θρυψαλάκι μου, αχ, θρυψαλάκι.
Δεν έχει πιο προσωπικό, μου `γινες δέρμα
δε οου φυλάω άλλο κακό, αυτό και τέρμα.
Αν σ’ ακουμπήσω, μπορεί και να σε σπάσω
μα αν το ζητήσεις, μπορώ και να σου μοιάσω
σ’ έχουνε σπάσει πολλοί πριν σε γνωρίσω
σ’ έχουνε σπάσει πολλοί πριν σ’ αγαπήσω.
Αχ, θρυψαλάκι μου, αχ, θρυψαλάκι.
Δεν έχει πιο προσωπικό, μου `γινες δέρμα
δε σου φυλάω άλλο κακό, αυτό και τέρμα και τέρμα.
Jeśli cię dotknę mogę cię pokryć kurzem
Możesz nie zdzierżyć przy kruchej swej naturze
Stłukło cię wiele już rąk nim cię poznałam
Stłukło cię wiele już rąk nim pokochałam
Ach porcelano ma ach porcelano
Już bliżej być bardziej się zżyć by nie zdołała
Już żadnych rys w sercu mym kryć nie będę chciała
Jeśli cię dotknę oby cię nie rozdrobnić
Lecz jeśli zechcesz mogę się upodobnić
Stłukło cię wiele już rąk nim cię poznałam
Stłukło cię wiele już rąk nim pokochałam
Ach porcelano ma ach porcelano
Już bliżej być bardziej się zżyć by nie zdołała
Już żadnych rys w sercu mym kryć nie będę chciała
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 30.01.2019