Moja racja
Εγώ έχω το δίκιο μου κι εσύ τον κόσμο όλο νομίζεις θα βρεθούμε στα μισά μιλάω με τον ίσκιο μου τρομάζω με το ρόλο κοιμάμαι με τα μάτια μου ανοιχτά Εμένα με φωνάζουνε με το μικρό μου μόνο η σκούφια μου κρατά απ’ το πουθενά κι εσένα που σε ήξερε κι η πέτρα που σηκώνω τρομάζεις όταν έρχομαι κοντά Εγώ μετράω τα ρέστα μου να βγάλω κι άλλο μήνα ανοίγω και δε βλέπω ουρανό εσύ έχεις στο πιάτο σου ολόκληρη Αθήνα ανοίγεις και χαζεύεις το κενό Εγώ έχω το δίκιο μου κι εσύ τον κόσμο όλο νομίζεις θα βρεθούμε στα μισά μιλάω με τον ίσκιο μου τρομάζω με το ρόλο κοιμάμαι με τα μάτια μου ανοιχτά Εμένα με φιλήσανε στο στόμα οι ανάγκες την έκανα τη βόλτα στα βαθιά κι εσένα το ταξίδι σου δυο καρφωμένες ράγες νομίζεις ότι πήγες μακριά Εγώ μετράω τα ρέστα μου να βγάλω κι άλλο μήνα ανοίγω και δε βλέπω ουρανό εσύ έχεις στο πιάτο σου ολόκληρη Αθήνα ανοίγεις και χαζεύεις το κενό		Ja jestem tą co rację ma – tyś tym co świat posiada Uważasz że w pół drogi spotkasz mnie Obawiam się swej roli wciąż i z cieniem swym rozmawiam Z oczyma otwartymi nawet śpię Gdy ludzie do mnie mówić chcą zwracają się zdrobniale Nikt nie wie skąd znalazłam się wśród nich Choć ciebie nawet kamień zna co dźwigam tak wytrwale Gdy zbliżam się masz trwogę w oczach swych By przetrwać do pierwszego wciąż od nowa resztę liczę Otwieram lecz nie sięga nieba wzrok Tymczasem na talerzu swym ty całą masz stolicę* Otwierasz i podziwiasz przestrzeń w krąg Ja jestem tą co rację ma – tyś tym co świat posiada Uważasz że w pół drogi spotkasz mnie Obawiam się swej roli wciąż i z cieniem swym rozmawiam Z oczyma otwartymi nawet śpię Całują mnie po ustach mych potrzeby tak przyziemne Odbyłam już swój spacer aż na dno Ty masz na podróż szyny dwie złączone nierozdzielnie Uważasz że znasz mnóstwo świata stron By przetrwać do pierwszego wciąż od nowa resztę liczę Otwieram lecz nie sięga nieba wzrok Tymczasem na talerzu swym ty całą masz stolicę Otwierasz i podziwiasz przestrzeń w krąg
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 30.01.2019

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info